De natuurhoorn is de voorloper van de moderne hoorn die we vandaag kennen. Het verschil zie je meteen want de natuurhoorn heeft geen ventielen. Hij ziet er uit als een lange buis die opgerold is in de vorm van een hoorn.

​

Op de natuurhoorn beschikt men enkel over de natuurtonen. Die zorgen voor de typische klank en maakten het spelen soms moeilijk omdat die in onze hedendaagse oren soms vals klinken. Daarom experimenteerde men in het verleden op talloze manieren met het instrument.

Uiteindelijk vond met dat de noten met de hand in de klankbeker konden worden aangepast: het spelen werd hierdoor plots veel gemakkelijker en de valse natuurtonen kon men gaan corrigeren. Deze techniek, genaamd handstoptechniek, werd geleidelijk de maatstaf.

​

Ook vandaag leren we deze techniek bij het bespelen van de natuurhoorn. Een tweede probleem was het feit dat een jachthoorn in één stuk gebouwd was en dus slechts in één stemming stond. Dat loste men op door het instrument in twee stukken te gaan bouwen: een ‘corpus’ en een toonbuis. Op deze manier kon men door de toonbuis te wisselen vlot van de ene naar de andere stemming wisselen.

Pieter D'Hoe, onze leerkracht, geeft je hier graag meer uitleg over het instrument.

​

Luister hier naar de prachige klanken van de natuurhoorn.